مدت سی سال نمازم را قضا کردم
مدت سی سال نمازم را قضا کردم
شخصی را دیدند که مدت 30 سال نمازهایش را قضا می کرد
از او پرسیدند چرا نمازهایت را قضا می کنی؟گفت من عادت داشتم
که نمازم را در مسجد ودر صف اول وبه جماعت بخوانم ،یک روز
به جهت عذری دیر به مسجد آمدم به طوری که در صف اول جا نبود
وبه ناچار در صف دوم ایستادم،در همان حال در نفس خود حالت
خجالت وشرمندگی یافتم از اینکه مردم مرا در صف دوم ملاحظه
می کنند،دانستم که در این مدت سی سال،چون مردم مرا در صف
اول می دیدند ،این عمل باعث خوشحالی واطمینان خاطر من
بود ومن به وسیله آن شاد وخوشحال می شدم ومتوجه نبودم که نماز را برای خدا نمی خواندم بلکه به جهت مردم دنیا بود.
آری اگر پرده از روی کار مردم کنار رود وبه دقایق امور هر کس رسیدگی شود،چه بسیار افرادی دیده می شوند که اعمالشان
از آفات سالم نمانده،در حالی که خود آنها هم
متوجه نبودند،چنانچه خداوند در قران کریم می فرماید:
ای پیامبر بگوآیا به شما خبر بدهیم که زیانکارترین مردم
چه کسانی هستند؟آنهائی که سعی وتلاشهایشان در زندگی
دنیا گم ونابود شده،با این حال گمان
می کنند که کار خوب ونیکی انجام می دهند.
پی نوشت:(آفات الطلاب،شاکر برخوردارفرید،ص 83